หญิงปวดท้อง "นิดหน่อย" นึกว่าแค่โรคกระเพาะ-ลำไส้อักเสบ ที่แท้มะเร็งรังไข่ระยะสุดท้าย

หญิงปวดท้อง "นิดหน่อย" นึกว่าแค่โรคกระเพาะ-ลำไส้อักเสบ ช็อก ที่แท้มะเร็งรังไข่ระยะสุดท้าย

หญิงวัย 50 ปี เข้ารับการรักษาด้วยอาการท้องเสียและปวดท้องเล็กน้อย แพทย์วินิจฉัยว่าเป็นโรคกระเพาะและลำไส้อักเสบ แต่เมื่อรับประทานยาไปหนึ่งสัปดาห์ อาการปวดท้องยังคงไม่หาย แม้ว่าผลตรวจเลือดและอัลตราซาวนด์จะปกติ ซึ่งทำให้แพทย์เริ่มสงสัย เนื่องจากพบ "จุดกดเจ็บที่ผิดปกติ" บนหน้าท้องของผู้ป่วย เมื่อตรวจด้วยการสแกนซีทีเพิ่มเติม พบว่า "เซลล์มะเร็งทั้งหมดอยู่ที่ผนังหน้าท้อง" และในที่สุดก็วินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งรังไข่

นายแพทย์เหย่ ปิงเหว่ย ผู้เชี่ยวชาญด้านทางเดินอาหารและตับอ่อน เปิดเผยว่า เขาคาดว่าอาการของผู้ป่วยจะดีขึ้นหลังรับประทานยาแก้กระเพาะและลำไส้อักเสบ แต่เมื่ออาการท้องเสียหายไปในหนึ่งสัปดาห์ อาการปวดท้อง "เล็กน้อย" ยังคงอยู่ ซึ่งทำให้เขาต้องพิจารณาอย่างระมัดระวัง

แพทย์จึงสั่งตรวจเลือดและอัลตราซาวด์ แต่ผู้ป่วยรู้สึกว่าอาการดีขึ้นถึง 80% และไม่ได้กลับมาฟังผลตามนัด ทำให้ล่าช้าไปอีกสองสัปดาห์ ก่อนจะพบว่าอาการของเธอเกี่ยวข้องกับมะเร็งรังไข่

กรณีนี้เตือนให้ตระหนักถึงความสำคัญของการสังเกตอาการผิดปกติเล็กน้อย และไม่ควรเพิกเฉยต่อคำแนะนำของแพทย์ เพราะโรคมะเร็งในระยะแรกมักมีอาการที่คล้ายกับโรคทั่วไป ทำให้การวินิจฉัยล่าช้าและเพิ่มความเสี่ยงในการรักษา

แพทย์เผยผู้ป่วยที่คิดว่าเป็นโรคกระเพาะ กลับพบว่าเป็นมะเร็งรังไข่ระยะลุกลาม

นายแพทย์เหย่ ปิงเหว่ย เปิดเผยว่าผลตรวจเลือดของหญิงวัย 50 ปีรายนี้ไม่มีความผิดปกติใด ๆ แต่กลับพบ "จุดกดเจ็บที่ผิดปกติ" บริเวณหน้าท้อง แพทย์แนะนำให้ทำการตรวจเพิ่มเติมอย่างละเอียด แต่ผู้ป่วยปฏิเสธหลายครั้ง จนกระทั่งแพทย์โน้มน้าวอย่างจริงจัง ผู้ป่วยจึงยอมเข้ารับการตรวจด้วยเครื่องสแกน CT ซึ่งเผยให้เห็นความจริงที่น่าตกใจว่า "ปัญหาของเธอไม่ใช่ทางเดินอาหาร แต่เป็นมะเร็งรังไข่ที่ลุกลามไปยังเยื่อบุช่องท้อง"

แพทย์เหย่ยอมรับว่าเซลล์มะเร็งที่ผนังหน้าท้องของผู้ป่วยมีขนาดเล็กมาก ทำให้อัลตราซาวด์ไม่สามารถตรวจพบความผิดปกติได้แม่นยำ และนี่คือสาเหตุที่ผลตรวจครั้งแรกดูเหมือนปกติ เมื่อทำการสแกน CT พบว่า "บริเวณผนังหน้าท้องเต็มไปด้วยเซลล์มะเร็ง" อาการปวดท้องเกิดจากการแพร่กระจายของเซลล์มะเร็ง ซึ่งในตอนแรกเข้าใจผิดว่าเป็นโรคกระเพาะและลำไส้อักเสบ

นายแพทย์เจิ้ง เฉิงเจี๋ย สูตินรีแพทย์ กล่าวเสริมว่า "อัตราการรอดชีวิตจากมะเร็งรังไข่ต่ำมาก เนื่องจากผู้ป่วยมักถูกตรวจพบในระยะท้าย" โดยเกือบ 70% ถูกวินิจฉัยในระยะที่ 3 และ 4 เนื่องจากอาการในระยะแรกมีลักษณะคล้ายกับปัญหาในระบบทางเดินอาหาร เช่น ท้องอืดเล็กน้อย ปวดท้อง หรืออาหารไม่ย่อย

อย่างไรก็ตาม นายแพทย์เจิ้งชี้ว่า หากผู้ป่วยใส่ใจและเข้ารับการตรวจในระยะแรก ส่วนใหญ่สามารถตรวจพบได้เร็ว ซึ่งจะช่วยเพิ่มอัตราการรอดชีวิตและลดความเสี่ยงในการรักษา

มะเร็งรังไข่: "ฆาตกรเงียบของผู้หญิง" ที่มีอัตราการเสียชีวิตสูง

นายแพทย์จาง จื้อหลง ผู้อำนวยการแผนกมะเร็งนรีเวช อธิบายผ่านช่อง YouTube ว่า ผู้ป่วยมะเร็งรังไข่ส่วนใหญ่จำเป็นต้องได้รับการผ่าตัดร่วมกับเคมีบำบัดหลังผ่าตัด แม้จะมีการใช้ยาที่มุ่งเป้าเฉพาะบางชนิดที่พิสูจน์แล้วว่ามีประสิทธิภาพ แต่ประมาณ 70-80% ของผู้ป่วยมีแนวโน้มกลับมาเป็นซ้ำ โดยช่วงเวลาระหว่างการกลับมาเป็นซ้ำจะสั้นลงเรื่อย ๆ จนกระทั่งเกิดภาวะดื้อยา

กลุ่มเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งรังไข่

นายแพทย์จางกล่าวว่า แม้สาเหตุที่แท้จริงของมะเร็งรังไข่ยังไม่ทราบแน่ชัด แต่มี 5 กลุ่มคนที่ควรระมัดระวังเป็นพิเศษ:

1. ประวัติครอบครัวเกี่ยวกับมะเร็งรังไข่
   มีความสัมพันธ์ระหว่างมะเร็งรังไข่และมะเร็งเต้านมกับประวัติครอบครัว หากมารดา พี่สาว หรือน้องสาวเคยป่วยด้วยโรคนี้ ควรใส่ใจเป็นพิเศษ

2. การกลายพันธุ์ของยีนตั้งแต่กำเนิด
   การกลายพันธุ์ของยีน เช่น BRCA1 และ BRCA2 ซึ่งเป็นที่รู้จักว่าเพิ่มความเสี่ยงต่อมะเร็งรังไข่ในผู้หญิงบางคน

3. โรคเยื่อบุโพรงมดลูกเจริญผิดที่ (Endometriosis)
   งานวิจัยชี้ให้เห็นความเชื่อมโยงระหว่างเยื่อบุโพรงมดลูกเจริญผิดที่บางประเภทกับมะเร็งรังไข่บางชนิด

4. ไม่เคยมีบุตร
   การตกไข่ที่เกิดขึ้นต่อเนื่องโดยไม่มีช่วงพักในผู้หญิงที่ไม่เคยตั้งครรภ์ อาจเพิ่มความเสี่ยงต่อมะเร็งรังไข่

5. ประจำเดือนมาเร็วหรือหมดประจำเดือนช้า
   เพราะการตกไข่ที่เกิดขึ้นในช่วงรอบเดือนส่งผลให้กลุ่มนี้มีความเสี่ยงต่อมะเร็งรังไข่เพิ่มขึ้น

แนวทางป้องกัน

แม้จะยังไม่มีวิธีป้องกันมะเร็งรังไข่ได้อย่างมีประสิทธิภาพ แต่กลุ่มเสี่ยงข้างต้นสามารถลดความเสี่ยงได้โดยการเข้ารับการตรวจอัลตราซาวนด์และการตรวจค่าดัชนีมะเร็งอย่างสม่ำเสมอเมื่ออายุ 40 ปีขึ้นไป ซึ่งถือเป็นแนวทางที่ปฏิบัติได้ในการตรวจหาโรคตั้งแต่ระยะแรกเริ่ม